Twi lessen, acclimatiseren, ziekenhuisbezoek en de huizenmarkt van Abetifi

Agyanom ne Ennanom, me ma mo aha!
(Heren en Dames, goedendag!)

Onze Twi lessen zitten erop. tien dagen hebben we les gehad in de lokale taal en cultuur. Afgelopen week zouden we beginnen met werken bij AMO, maar omdat ik, Dirkjan, behoorlijk last had van mijn acclimatiseringsproces (lees, ik was ziek) is dit uitgesteld. De Twi lessen liepen hierdoor ook enige vertraging op, maar dat was geen enkel probleem. Nu we een heel sumier basiswoordje Twi spreken kunnen we ons hier prima redden. Engels is nog steeds de taal die we met iedereen spreken als het gesprek verder gaat dan gedag zeggen en vragen hoe het met iemand gaat.

Intussen wennen we allebei aan het eten en het klimaat hier. Onze lichamen reageren echter elk op hun eigen manier. Waar ik af en toe niet kan wachten en moet rennen naar de wc is het bij Cariènne nu al bijna een week geleden sinds het laatste bezoek aan het kleine kamertje. Afgelopen week verslechterde bij mij de situatie en is Cariènne, op advies van de mensen hier medicijnen gaan halen. Toen deze twee dagen later geen verbetering lieten zien besloot men hier dat het beter was het ziekenhuis te bezoeken en een dokter om advies te vragen. Deze gedachte zorgde ervoor dat ik me gelijk al een stuk beter voelde, maar desalniettemin zijn we naar het ziekenhuis gegaan. De dokter heeft nog wat extra medicatie voorgeschreven (tegen de maagkrampen) die ik vooralsnog maar links laat liggen, want mijn gesteldheid verbeterd met de dag. Wel leuk is dat ik nu officieel ingeschreven ben bij de Ghana Health Service, met mijn eigen registratienummer en medisch dossier.

Nu alles weer wat beter gaat zijn we ons gaan richten op ons verdere verblijf hier. Tijdens de één na laatste dag Twi les hebben we aangegeven aan onze Twi leraar (the man who knows how to get things) dat we benieuwd waren naar de mogelijkheden om een woning in het dorp te krijgen. De dag erna, gisteren, vertelde hij ons dat hij een plek gevonden had. Het is op loopafstand van het trainingscentrum en is een gedeelde woning. Rond een grote binnenplaats zijn aan de ene zijde vijf à zes woningruimten (een hal/ontvangstruimte met een slaapkamer erachter). Aan de andere zijde is voor elke woonruimte een ruimte waar je een keuken in kan richten. Daarnaast is een gezamenlijke wasruimte en een wc. Op dit moment wonen er twee anderen, het is er realitief lekker rustig. Het is erg simpel, maar voor ons alles wat we nodig denken te hebben. We hebben dan echt ons eigen plekje, waar we ons eigen potje kunnen koken en we leven tussen de mensen in het dorp, heerlijk! De uitdaging zien we allebei erg zitten en de aankomende tijd zullen we gaan kijken wat de mogelijkheden zijn om dit te gaan verwezenlijken.

Ook hebben we intussen meerdere foto's in het fotoboek staan. Volgende week gaan we beginnen met ons werk voor AMO. We hebben er allebei erg veel zin in en zien de tijd die hier voor ons ligt met een glimlach tegemoet!

Dit was het voor nu! Voor iedereen de hartelijke groetjes en een dikke knuffel!

Cariènne en Dirkjan