Tamale, bruiloft, bezoek uit Holland

Zoals jullie in de titel kunnen lezen hebben we de afgelopen weken van alles meegemaakt, en dus ook aardig wat om te vertellen.

Bezoek aan Nandelotte in Tamale.
18 april vertrokken Dirkjan en ik naar Tamale waar we Nandelotte voor een weekje gingen bezoeken. Na een overnachting in Kumasi en de stad te hebben bekeken vertrokken we met de STC op zondag om 10.00 richting Tamale waar we uiteindelijk om 18.00 aankwamen. Nandelotte en Daniel haalden ons op bij het STC station. Dirkjan en ik merkten direct op dat Tamale anders is dan Abetifi. Tijdens de busreis hadden we het landschap van groen en veel bomen zien veranderen naar droger en uitgestrekter. Daarnaast was het nog veel warmer in Tamale.

Dirkjan en ik sliepen bij Nandelotte en Roos in hun huis in de Shekinah kliniek. Zo konden we goed zien hoe Nandelotte de afgelopen maanden geleefd had, en konden we ook de mensen ontmoeten waar zij mee te maken heeft gehad. Ontzettend leuk om dat van dichtbij te kunnen bekijken. Ook hebben we natuurlijk Daniel, haar vriendje, leren kennen. Naast het bezoeken van Nandelottte hebben we ook nog twee organisaties kunnen bezoeken die een bestelling wilden doen bij AMO. Na een gezellig weekje in Tamale moesten Dirkjan en ik weer vertrekken naar Abetifi, want Kwaku zou gaan trouwen. In Tamale hadden we beiden voor deze speciale gelegenheid onze kleding laten maken (zie foto's).

Bruiloft van Kwaku in Pepease.
Bij aankomst terug in Abetifi kregen we al snel verschillende updates te horen. De bruiloft kon niet gehouden worden in Abetifi en halsoverkop moest het hele schema worden omgegooid. De bruiloft zou nu gehouden worden in Pepease. Daarnaast hoorden we dat er bezoek kwam uit Nederland. Henk (onze trainer van Togetthere) met een groep van 20 Nederlanders kwam morgen (25 april) naar Abetifi. Zou Henk als een verrassing naar Abetifi zijn gekomen om op de bruiloft van Kwaku te zijn? (Henk heeft met zijn vrouw AMO programme opgezet en had ons in Nederland al verteld dat hij graag bij de bruiloft zou willen zijn als dit mogelijk was).
Uiteindelijk is het Henk niet gelukt om op tijd op de bruiloft zelf te zijn, maar heeft hij Kwaku wel persoonlijk kunnen feliciteren.

De bruiloft was erg geslaagd. Het leek erg op een westerse bruiloft. Kwaku in het zwart, Joana (zijn vrouw) in het wit. En een mooie dienst in de kerk, waar anders dan bij een westerse bruiloft ontzettend werd gedanst en gefeest tijdens de dienst. Na de dienst moesten er natuurlijk de verschillende groepsfoto's gemaakt worden en iedereen kreeg een versnapering en wat te drinken. Er was een cadeau tafel waar je, je envelopje kon brengen en waar door twee jongens precies werd opgeschreven welk envelopje door wie werd gegeven. Daarna zijn Dirkjan en ik weer met onze lift terug gereden naar Abetifi. Het was die dag 25 april, de dag van de bruiloft van Kwaku, maar ook de dag dat mijn ouders aankwamen in Accra. Wij konden hen helaas niet ophalen op het vliegveld, maar gelukkig kon Nandelotte dit wel doen. En morgen zouden ze naar Abetifi komen.

Bezoek van papa en mama aan Nandelotte en ons.

Zondag 26 april kwamen ze op het RTC aan. Ze konden wonen in het gastenverblijf van Albert en Dineke, die 29 april voor 2 maanden naar Nederland zouden vertrekken.

Inmiddels, 2 weken later, zijn papa en mama samen met Nandelotte naar het noorden. De afgelopen twee weken hebben we mijn ouders Abetifi kunnen laten zien, hebben we verschillende dagtripjes gemaakt, is Daniel een dagje naar Abetifi gekomen en hebben we met zijn zessen een leuke tijd doorgebracht. Afgelopen week hebben we een trip van 3 dagen naar de Voltaregio gemaakt. Hier hebben we een apendorp bezocht, een kenteweversdorp (traditionele manier van gekleurd katoen weven) bezocht en een aantal mooie (vermoeiende) wandelingen gemaakt naar watervallen.

Dirkjan en ik zijn deze week weer aan het werk bij AMO. Volgende week gaan we nog een week met mijn ouders en Nandelotte (en misschien Daniel) naar het zuiden waarna zij met zijn drieen naar Nederland zullen vertrekken en wij weer terug naar Abetifi. En dan zijn we voorlopig ook even uitgereisd..

Groetjes van Dirkjan en Cariènne