Agyanom ne Ennanom, me ma mo aha!
(Heren en Dames, goedendag!)
Onze Twi lessen zitten erop. tien dagen hebben we les gehad in de lokale taal en cultuur. Afgelopen week zouden we beginnen met werken bij AMO, maar omdat ik, Dirkjan, behoorlijk last had van mijn acclimatiseringsproces (lees, ik was ziek) is dit uitgesteld. De Twi lessen liepen hierdoor ook enige vertraging op, maar dat was geen enkel probleem. Nu we een heel sumier basiswoordje Twi spreken kunnen we ons hier prima redden. Engels is nog steeds de taal die we met iedereen spreken als het gesprek verder gaat dan gedag zeggen en vragen hoe het met iemand gaat.
Intussen wennen we allebei aan het eten en het klimaat hier. Onze lichamen reageren echter elk op hun eigen manier. Waar ik af en toe niet kan wachten en moet rennen naar de wc is het bij Cariènne nu al bijna een week geleden sinds het laatste bezoek aan het kleine kamertje. Afgelopen week verslechterde bij mij de situatie en is Cariènne, op advies van de mensen hier medicijnen gaan halen. Toen deze twee dagen later geen verbetering lieten zien besloot men hier dat het beter was het ziekenhuis te bezoeken en een dokter om advies te vragen. Deze gedachte zorgde ervoor dat ik me gelijk al een stuk beter voelde, maar desalniettemin zijn we naar het ziekenhuis gegaan. De dokter heeft nog wat extra medicatie voorgeschreven (tegen de maagkrampen) die ik vooralsnog maar links laat liggen, want mijn gesteldheid verbeterd met de dag. Wel leuk is dat ik nu officieel ingeschreven ben bij de Ghana Health Service, met mijn eigen registratienummer en medisch dossier.
Nu alles weer wat beter gaat zijn we ons gaan richten op ons verdere verblijf hier. Tijdens de één na laatste dag Twi les hebben we aangegeven aan onze Twi leraar (the man who knows how to get things) dat we benieuwd waren naar de mogelijkheden om een woning in het dorp te krijgen. De dag erna, gisteren, vertelde hij ons dat hij een plek gevonden had. Het is op loopafstand van het trainingscentrum en is een gedeelde woning. Rond een grote binnenplaats zijn aan de ene zijde vijf à zes woningruimten (een hal/ontvangstruimte met een slaapkamer erachter). Aan de andere zijde is voor elke woonruimte een ruimte waar je een keuken in kan richten. Daarnaast is een gezamenlijke wasruimte en een wc. Op dit moment wonen er twee anderen, het is er realitief lekker rustig. Het is erg simpel, maar voor ons alles wat we nodig denken te hebben. We hebben dan echt ons eigen plekje, waar we ons eigen potje kunnen koken en we leven tussen de mensen in het dorp, heerlijk! De uitdaging zien we allebei erg zitten en de aankomende tijd zullen we gaan kijken wat de mogelijkheden zijn om dit te gaan verwezenlijken.
Ook hebben we intussen meerdere foto's in het fotoboek staan. Volgende week gaan we beginnen met ons werk voor AMO. We hebben er allebei erg veel zin in en zien de tijd die hier voor ons ligt met een glimlach tegemoet!
Dit was het voor nu! Voor iedereen de hartelijke groetjes en een dikke knuffel!
Cariènne en Dirkjan
zaterdag 28 maart 2009
woensdag 18 maart 2009
Woho te sen? Meho je!
Hoe gaat het met je? Met mij gaat het goed.
Inmiddels hebben we 5 dagen Twi les gehad, en we hebben al een half schriftje vol met aantekeningen, voorbeeldzinnen en grammatica. Gelukkig zit er ook al een flink gedeelte in ons hoofd.
Gisteren hebben we een kinderliedje geleerd van onze Teacher Jaw. De letterlijke vertaling van het liedje is: 1,2,3 en 4, als deze cijfers op elkaar knallen dan heb je 10.
Of terwijl als je 1,2,3 en 4 bij elkaar optelt heb je samen tien.
Vandaag sturen we een kort berichtje. Het gaat goed met ons, maar maar we zijn beide nog niet helemaal fit. We nemen de tijd om rustig te wennen, zoals ons ook van alle kanten wordt aangeraden. Zodra we klaar zijn met de taalcursus zullen we een langer berichtje sturen.
Sinds vorige week staan er ook nieuwe foto's op. Ik zal bij de foto's nog kleine toelichtingen voegen.
Groetjes van Braa Kwaku Dirkjan en Sister Efua Carienne
Inmiddels hebben we 5 dagen Twi les gehad, en we hebben al een half schriftje vol met aantekeningen, voorbeeldzinnen en grammatica. Gelukkig zit er ook al een flink gedeelte in ons hoofd.
Gisteren hebben we een kinderliedje geleerd van onze Teacher Jaw. De letterlijke vertaling van het liedje is: 1,2,3 en 4, als deze cijfers op elkaar knallen dan heb je 10.
Of terwijl als je 1,2,3 en 4 bij elkaar optelt heb je samen tien.
Vandaag sturen we een kort berichtje. Het gaat goed met ons, maar maar we zijn beide nog niet helemaal fit. We nemen de tijd om rustig te wennen, zoals ons ook van alle kanten wordt aangeraden. Zodra we klaar zijn met de taalcursus zullen we een langer berichtje sturen.
Sinds vorige week staan er ook nieuwe foto's op. Ik zal bij de foto's nog kleine toelichtingen voegen.
Groetjes van Braa Kwaku Dirkjan en Sister Efua Carienne
woensdag 11 maart 2009
Warm!!!
Warmte, dat was het allereerste waar we kennis mee maakten toen we eergisteravond het vliegtuig uit stapten. Inmiddels zijn we in Abetifi, en pas twee dagen in Ghana, maar we begrijpen al heel goed wat er bedoeld wordt met: Alles op zijn tijd! Het is veel te warm om je druk te maken.
De eerste nacht hebben we doorgebracht in Accra, we zijn vriendelijk ontvangen door rev. Kofi Amfo Akonnor die ons naar een guesthouse bracht. Wij waren ontzettende gelukkig met de airco die in onze slaapkamer aanwezig was. De volgende dag hebben we beide een ghanese telefoonkaart gekocht en daarna zijn we met de bus naar Nkawkaw gereisd. Drie en een half uur later stonden Esther Lily en Kwaku bij de busstop op ons te wachten. Vanaf hier reisden we het laatste stukje met de auto naar Abetifi en inmiddels waren we een paar liter vocht lichter (ook vanwege het plastic over de stoelen in de bus...). " We are going to climb, " vertelde Esther Lily ons, en na een half uur rijden kwamen we aan op het hoogst bewoonde punt van Ghana: Abetifi. Nog steeds warm, maar nu konden we voor het eerst zeggen dat we het lekker warm vonden.
Na aankomst kregen we ons fijne appartement aangewezen en kregen we te eten. Verder mochten we die dag alleen maar relaxen. Morgen komt morgen!
's Avonds bij het eten ontmoetten we een vrijwilliger uit Duitsland die hier 6 maanden heeft gewoond en zondag zal vertrekken om een reis door Ghana te gaan maken. Wij hebben hem het hemd van zijn lijf gevraagd over het leven op het Ramseyer Training Centre. Heel handig!
Morgen begint onze taal en cultuurcursus, en Esther Lily vertelde dat ze ons twee weken niet wil zien bij AMO, want we moeten ons focussen op de training. "When you want to be happy in Ghana, it is nice to learn some Twi."
Wat we ook wel mooi vonden is dat ze verteldde dat we hier zijn met twee redenen: As volunteers and for our honeymoon (? :) ). Meaning: beside the work, we also have to enjoy our stay and see more of Ghana!! We hebben inmiddels allebei ook een andere naam gekregen: Dirkjan is Kwaku (geboren op woensdag) en ik ben Afua (geboren op vrijdag) :).
Dit was het even voor nu. Dirkjan roept vanaf buiten: "Oh regen!"
Tot later,
Groetjes van ons namens Carienne
De eerste nacht hebben we doorgebracht in Accra, we zijn vriendelijk ontvangen door rev. Kofi Amfo Akonnor die ons naar een guesthouse bracht. Wij waren ontzettende gelukkig met de airco die in onze slaapkamer aanwezig was. De volgende dag hebben we beide een ghanese telefoonkaart gekocht en daarna zijn we met de bus naar Nkawkaw gereisd. Drie en een half uur later stonden Esther Lily en Kwaku bij de busstop op ons te wachten. Vanaf hier reisden we het laatste stukje met de auto naar Abetifi en inmiddels waren we een paar liter vocht lichter (ook vanwege het plastic over de stoelen in de bus...). " We are going to climb, " vertelde Esther Lily ons, en na een half uur rijden kwamen we aan op het hoogst bewoonde punt van Ghana: Abetifi. Nog steeds warm, maar nu konden we voor het eerst zeggen dat we het lekker warm vonden.
Na aankomst kregen we ons fijne appartement aangewezen en kregen we te eten. Verder mochten we die dag alleen maar relaxen. Morgen komt morgen!
's Avonds bij het eten ontmoetten we een vrijwilliger uit Duitsland die hier 6 maanden heeft gewoond en zondag zal vertrekken om een reis door Ghana te gaan maken. Wij hebben hem het hemd van zijn lijf gevraagd over het leven op het Ramseyer Training Centre. Heel handig!
Morgen begint onze taal en cultuurcursus, en Esther Lily vertelde dat ze ons twee weken niet wil zien bij AMO, want we moeten ons focussen op de training. "When you want to be happy in Ghana, it is nice to learn some Twi."
Wat we ook wel mooi vonden is dat ze verteldde dat we hier zijn met twee redenen: As volunteers and for our honeymoon (? :) ). Meaning: beside the work, we also have to enjoy our stay and see more of Ghana!! We hebben inmiddels allebei ook een andere naam gekregen: Dirkjan is Kwaku (geboren op woensdag) en ik ben Afua (geboren op vrijdag) :).
Dit was het even voor nu. Dirkjan roept vanaf buiten: "Oh regen!"
Tot later,
Groetjes van ons namens Carienne
zondag 8 maart 2009
Morgen is het zover!!
Morgen is het zover! Dan gaat ons avontuur eindelijk beginnen.
Aansluitend hebben we met familie van de, door Dirkjan en Lena gemaakte, ‘pindasoep’ genoten.
Vandaag hebben we een mooie 'uitzwaaidienst' gevierd in de kerk. Wij vertelden de gemeente onze plannen en we mochten de zegen ontvangen.
Aansluitend hebben we met familie van de, door Dirkjan en Lena gemaakte, ‘pindasoep’ genoten.
Inmiddels hebben we alles ingepakt en gaan we ons laatste nachtje in Nederland in. Ons volgende bericht zal geschreven worden vanuit Ghana.
Groetjes van ons!
dinsdag 3 maart 2009
'Tot ziens' feest!
Afgelopen zaterdag 28 februari was ons 'tot ziens' feestje. Het was erg gezellig en leuk dat er zoveel mensen waren! Bekijk nu de foto's van ons 'totziens' feest in het fotoboek.
Abonneren op:
Posts (Atom)
