Al weer 2 vrijdagen geleden hebben Dirkjan en ik samen een training gegeven. We wisten dat er een training gegeven moest worden maar hadden er verder van Esther Lily nog niets over gehoord en het was al woensdag. We wisten ook dat op het laatste moment zou worden medegedeeld dat Cariènne de training zou moeten geven. En we wisten dat we verandering aan de manier van training geven wilden doorvoeren.
Om een beetje voorbereid te zijn is Cariènne begonnen met een nieuwe opzet van een training op papier. Diezelfde dag vertelde Esther Lily dat Cariènne de ‘teaching part’ zou doen. Dit gaf ook weer verwarring, want was is nou eigenlijk het lesgeven. Het is vooral de bedoeling bij de nieuwe opzet dat de docenten zelf aan de gang gaan met de materialen, en het lesgeven op de Ghanese manier betekent voor de groep staan en beginnen met praten (precies dat waar Cariènne geen kaas van heeft gegeten).
Esther Lily zou de nieuwe opzet bekijken en donderdag zouden we de training doorspreken en afspraken maken. Uiteindelijk heeft Esther Lily de introductie/ welkom gedaan en de evaluatie van de training.
Wij hebben ons gewaagd aan een nieuwe manier van werken. Het eerste uur was het de bedoeling dat de docenten in tweetallen met de materialen gingen werken; gewoon in tweetallen naar het materiaal kijken, de manual lezen en uitproberen wat het materiaal allemaal kan. Het tweede gedeelte van de training gingen de docenten in tweetallen met één van de materialen een les voorbereiden (hier kregen ze een formulier voor zodat ze er goed over na konden denken). En het derde gedeelte hebben we een quiz gedaan waarbij we de nieuwe opgedane kennis van de deelnemers wilden testen.
We vonden het allebei best spannend, maar waren na de training zeer tevreden, en het nederlandse koppel dat deze groep docenten bij ons had gebracht waren ook blij met de training. Dat was dus leuk, en gaf ons veel voldoening.
De week daarop hebben we de training besproken met Esther Lily en de nieuwe werknemer (waarover zo meer) ook zij vonden deze opzet goed, uiteraard hebben we hier en daar nog wel wat veranderingen in de opzet gemaakt. We zijn benieuwd of er voor ons vertrek nog een nieuw training gegeven zal moeten worden.
Nieuw AMO lid.
2 dagen voor de training kwam er een jongen, Prince, uit Accra het AMO kantoor binnen. Esther Lily had die ochtend verteld dat er een jongen bij AMO kwam werken die marketing had gestudeerd en die nu een jaar national service moest doen. Dit hele jaar zal hij bij AMO komen werken, en zal zich gaan richten op marketing. We hopen dat dit zijn vruchten gaat afwerpen. Inmiddels hoort hij er al helemaal bij, en speelt hij in de weekenden de potjes voetbal mee, en in de middagen tafeltennis bij Albert en Dineke in de serre.
Nieuwe materialen produceren.Inmiddels zijn Kwaku en Cariènne al weer 2 weken bezig geweest met de 5 nieuwe materialen die bij het AMO aanbod worden toegevoegd. Kwaku maakt de materialen in overleg met Cariènne en het schilderwerk is voor Cariènne (met de hulp van Dirkjan). Het is ontzettend leuk om lekker met de handen bezig te zijn en samen met Kwaku aan de eindproducten te kunnen werken. Inmiddels is de uitstelkast in het AMO office al bijna te klein.
Ghana U-20 wereld kampioen.
Vorige week was de finale van het onder de 20 wereldkampioenschap. Ghana tegen Brazilie. Na een verlenging was er nog steeds geen doelpunt gescoord. Het werd dus tijd voor penalties, wat positief bleek te zijn voor de Ghanezen. Brazilie heeft tot 2 keer toe een wedstrijdbepalend doelpunt weten te missen, waarvan één over werd geschoten en één prachtig tegen werd gehouden door de keeper. Toen was het moment waarop Ghana één kans had voor het kampioenschap. En………Jeeey!!!!
Wat was het een herrie in het dorp. Het hele dorp liep uit, er vormden zich optochten op de straat, er werd gedanst en gejoeld. Wij zijn uit nieuwsgierigheid ook naar het dorp, de heuvel af, gewandeld en we kwamen alleen maar vrolijke, dansende mensen tegen. Prachtig. Wat wel mooi is om te noemen, is dat de meeste mensen ervan overtuigd waren dat ze deze winst aan God te danken hadden.
Voetballen in Abetifi.
Al 2 weekenden lang zijn de jongens van de werkplaats in het weekend aan het voetballen. Een keer tegen PG studio’s en één keer met PG studio’s tegen de universiteit. Amo heeft in beide gevallen niet gewonnen, maar ze hadden wel plezier. Dirkjan heeft 2 keer meegedaan.
Vanmiddag is er weer een wedstrijd op het grote veld tegen de universiteit. Dirkjan zal deze keer niet mee kunnen doen, maar Kwaku heeft de andere obrunie (een andere vrijligger op het RTC) gevraagd en hij zou op Dirkjan’s plaats spelen. Voor deze gelegenheid heeft het team een complete outfit kunnen lenen (voor één keer, dus helaas voor Dirkjan). Vanmiddag om 15.00 zullen we het gaan beleven. Dirkjan hoopt nog even om het hoekje te kunnen kijken, maar we verwachten dat dit er niet in zit.
‘Hoe gaat het met Dirkjan?’.
Afgelopen woensdag zijn we verhuisd naar het huis van Albert en Dineke. Zij zitten in Accra, en toen we belden of we in hun huis mochten gaan zitten was dit direct in orde. We hebben het hier net even wat gemakkelijker dan thuis. Er is bijvoorbeeld een douche en een gewone toilet naast de slaapkamer. We zijn dan ook erg blij dat we hier welkom zijn.
Met Dirkjan gaat het verder redelijk. Hij voelt zich zo slap als een vaatdoek, dat wel. Gisteren had hij een slechte dag waarop hij de wc veel heeft bezocht en ’s avonds ook zijn eten niet binnen kon houden. Maar voor iemand die malaria heeft gaat het prima. Vanmorgen heeft hij zijn laatste medicijnen genomen, en dan is het even afwachten en weer aansterken. Hopelijk gaat dat bij Dirkjan wat sneller dan bij Cariènne, die was hier 4 weken zoet mee en dat zou betekenen dat hij zijn laatste weken hier bezig is om beter te worden.
We hebben inmiddels ons ticket om naar huis te komen. 2 december om 11.00 zullen we op Schiphol aankomen. Al veel mensen hebben ons aangeraden maar veel van de zon te genieten nu het nog kan. Dat zullen we dan ook zoveel mogelijk doen.
Groetjes van ons
Voetballen in Abetifi.
Al 2 weekenden lang zijn de jongens van de werkplaats in het weekend aan het voetballen. Een keer tegen PG studio’s en één keer met PG studio’s tegen de universiteit. Amo heeft in beide gevallen niet gewonnen, maar ze hadden wel plezier. Dirkjan heeft 2 keer meegedaan.
Vanmiddag is er weer een wedstrijd op het grote veld tegen de universiteit. Dirkjan zal deze keer niet mee kunnen doen, maar Kwaku heeft de andere obrunie (een andere vrijligger op het RTC) gevraagd en hij zou op Dirkjan’s plaats spelen. Voor deze gelegenheid heeft het team een complete outfit kunnen lenen (voor één keer, dus helaas voor Dirkjan). Vanmiddag om 15.00 zullen we het gaan beleven. Dirkjan hoopt nog even om het hoekje te kunnen kijken, maar we verwachten dat dit er niet in zit.
‘Hoe gaat het met Dirkjan?’.
Afgelopen woensdag zijn we verhuisd naar het huis van Albert en Dineke. Zij zitten in Accra, en toen we belden of we in hun huis mochten gaan zitten was dit direct in orde. We hebben het hier net even wat gemakkelijker dan thuis. Er is bijvoorbeeld een douche en een gewone toilet naast de slaapkamer. We zijn dan ook erg blij dat we hier welkom zijn.
Met Dirkjan gaat het verder redelijk. Hij voelt zich zo slap als een vaatdoek, dat wel. Gisteren had hij een slechte dag waarop hij de wc veel heeft bezocht en ’s avonds ook zijn eten niet binnen kon houden. Maar voor iemand die malaria heeft gaat het prima. Vanmorgen heeft hij zijn laatste medicijnen genomen, en dan is het even afwachten en weer aansterken. Hopelijk gaat dat bij Dirkjan wat sneller dan bij Cariènne, die was hier 4 weken zoet mee en dat zou betekenen dat hij zijn laatste weken hier bezig is om beter te worden.
We hebben inmiddels ons ticket om naar huis te komen. 2 december om 11.00 zullen we op Schiphol aankomen. Al veel mensen hebben ons aangeraden maar veel van de zon te genieten nu het nog kan. Dat zullen we dan ook zoveel mogelijk doen.
Groetjes van ons
P.s. in de volgende mappen staan nieuwe foto's: Training geven, zandweg, workshop AMO.
