zaterdag 28 maart 2009

Twi lessen, acclimatiseren, ziekenhuisbezoek en de huizenmarkt van Abetifi

Agyanom ne Ennanom, me ma mo aha!
(Heren en Dames, goedendag!)

Onze Twi lessen zitten erop. tien dagen hebben we les gehad in de lokale taal en cultuur. Afgelopen week zouden we beginnen met werken bij AMO, maar omdat ik, Dirkjan, behoorlijk last had van mijn acclimatiseringsproces (lees, ik was ziek) is dit uitgesteld. De Twi lessen liepen hierdoor ook enige vertraging op, maar dat was geen enkel probleem. Nu we een heel sumier basiswoordje Twi spreken kunnen we ons hier prima redden. Engels is nog steeds de taal die we met iedereen spreken als het gesprek verder gaat dan gedag zeggen en vragen hoe het met iemand gaat.

Intussen wennen we allebei aan het eten en het klimaat hier. Onze lichamen reageren echter elk op hun eigen manier. Waar ik af en toe niet kan wachten en moet rennen naar de wc is het bij Cariènne nu al bijna een week geleden sinds het laatste bezoek aan het kleine kamertje. Afgelopen week verslechterde bij mij de situatie en is Cariènne, op advies van de mensen hier medicijnen gaan halen. Toen deze twee dagen later geen verbetering lieten zien besloot men hier dat het beter was het ziekenhuis te bezoeken en een dokter om advies te vragen. Deze gedachte zorgde ervoor dat ik me gelijk al een stuk beter voelde, maar desalniettemin zijn we naar het ziekenhuis gegaan. De dokter heeft nog wat extra medicatie voorgeschreven (tegen de maagkrampen) die ik vooralsnog maar links laat liggen, want mijn gesteldheid verbeterd met de dag. Wel leuk is dat ik nu officieel ingeschreven ben bij de Ghana Health Service, met mijn eigen registratienummer en medisch dossier.

Nu alles weer wat beter gaat zijn we ons gaan richten op ons verdere verblijf hier. Tijdens de één na laatste dag Twi les hebben we aangegeven aan onze Twi leraar (the man who knows how to get things) dat we benieuwd waren naar de mogelijkheden om een woning in het dorp te krijgen. De dag erna, gisteren, vertelde hij ons dat hij een plek gevonden had. Het is op loopafstand van het trainingscentrum en is een gedeelde woning. Rond een grote binnenplaats zijn aan de ene zijde vijf à zes woningruimten (een hal/ontvangstruimte met een slaapkamer erachter). Aan de andere zijde is voor elke woonruimte een ruimte waar je een keuken in kan richten. Daarnaast is een gezamenlijke wasruimte en een wc. Op dit moment wonen er twee anderen, het is er realitief lekker rustig. Het is erg simpel, maar voor ons alles wat we nodig denken te hebben. We hebben dan echt ons eigen plekje, waar we ons eigen potje kunnen koken en we leven tussen de mensen in het dorp, heerlijk! De uitdaging zien we allebei erg zitten en de aankomende tijd zullen we gaan kijken wat de mogelijkheden zijn om dit te gaan verwezenlijken.

Ook hebben we intussen meerdere foto's in het fotoboek staan. Volgende week gaan we beginnen met ons werk voor AMO. We hebben er allebei erg veel zin in en zien de tijd die hier voor ons ligt met een glimlach tegemoet!

Dit was het voor nu! Voor iedereen de hartelijke groetjes en een dikke knuffel!

Cariènne en Dirkjan

5 opmerkingen:

  1. Familie Dekker Naldwijk28 maart 2009 om 08:47

    Hoi Kwaku en Afua,

    Leuk om jullie berichten te lezen en de foto's te bekijken. Kwi is vast een moeilijke taal om te leren. Geeft het al een kick als jullie een beetje verstaanbaar kunnen maken bij de lokale bevolking? Zo snel al een ervaring met het ziekenhuis! We hopen dat jullie er niet meer hoeven te komen.
    Het trainingcentrum is wel heel mooi met een erg groene tuin! Dan moet het wel regelmatig regenen!
    We hopen dat jullie de 'eigen' woning snel krijgen en in het vervolg veel mogen betekenen voor de mensen en tegelijk van Ghana mogen genieten!
    Wij blijven jullie volgen!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Fijn om het enthousiasme te lezen dat ook doorklonk toen jullie het nieuws over je eigen huisje door de telefoon vertelden. Ik hoop dat het inrichten met de hulp van jullie nieuwe collega's en buren voorspoedig verloopt. De gastvrijheid die jullie ervaren is indrukwekkend!

    J&L

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dag Cariènne en Dirk Jan,

    Ik vind het erg leuk jullie verhalen te lezen. Gelukkig gaat het Dirk Jan weer wat beter. Veel succes met alles wat jullie doen.

    Henry Wieldraaijer
    farel college

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dag DJ en C,
    Ik less over een avontuurlijk leven. Buik van streek is minder natuurlijk, gelukkig dat de medicijnmannen je konden helpen. Tellen tot 10 lijkt ook te lukken, tijd voor de echte klus lijkt me zo. Sterkte, veel succes, ik lees graag mee.
    Simon Popma

    BeantwoordenVerwijderen
  5. familie Dekker uit Naaldwijk4 april 2009 om 13:47

    Hey Carienne,

    Van harte gefeliciteerd met je verjaardag!
    Het zal wel een beetje raar zijn om daar je verjaardag te vieren. Maak er met elkaar een leuke, speciale dag van die je niet snel zal vergeten!
    En voor straks veel plezier in jullie eigen huisje!

    Groetjes van ons allemaal: Ard & Gerdien,
    Sonja, Marcel, Remco & Melissa en Esther

    BeantwoordenVerwijderen